Problemy mnie przerastają

Ostatnie dni to dni o których zdecydowanie chce zapomnieć. Tyle osób mnie zawiodło. Czuje się jakbym nie mogła polegać absolutnie na nikim z wyjątkiem Agaty. Owszem Weronika jest świetna. Dobrze się dogadujemy i w ogóle ale... ale to jeszcze nie przyjaciółka. Zresztą nie wiem czy jeszcze komukolwiek na tyle zaufam.
Powinnam się przyzwyczaić do tego, że ludzie mnie zawodzą. No i wydarzenia z wędrówki i sprzed wędrówki też powinny mnie do tego przyzwyczaić. Ale i tak boli.
Moje poczucie własnej wartości leży i kwiczy.
Gdy od tylu osób się słyszy, że jest się beznadziejnym, to człowiek zaczyna w to wierzyć.
W domu, od ''przyjaciół'', od wielu ludzi dookoła. Nawet nie macie pojęcia ilu ludzi mnie, delikatnie mówiąc, nie cierpi.

I nie nie chcę odejść z powodu głupiej kłótni. Chodzi o to ile ludzi mnie zawiodło.
Chodzi o to, że wiem, że ja też zawiodę.
Owszem miałam walczyć. Ale nie mam sił na tę walkę. I nie mam w nikim na tyle oparcia by w tą walkę wyruszyć.

Jestem warta miłości, tak? A ktokolwiek mnie kocha?