moralistycznie?

''Być wytrwałym, silnym być

Oto co przyświeca mi

To jest cel, którego chce

Boże tylko daj mi sił''

Nie chce się już bać. 

Nie chce wciąż trwożnie rozglądać się w około

czy czasem

na moje kanu nie czeka zbyt wiele skał i zakrętów.

Nie chce znowu rozbić łodzi i płakać na brzegu.

Chce płynąć pewnie, z piosenką na wargach i błękitnym niebem nad głową.

Chce.

Sama wiosłuje w swojej łodzi.

Wiosłuje wytrwale, bo wiem, że jeszcze jeden czy dwa zakręty

jeszcze parę staj 

i nabędę wprawy, zakręty przestaną być tak ostre, a skały tak niebezpieczne

jeszcze tylko trochę odwagi

Dziś na zbiórce po raz pierwszy od dawna przez

dłuższą chwile panowała idealna cisza.

Krótka gawęda czy raczej opowieść.

Pośpiesznie nakreślone parę chwil z czyjegoś życia.

I widziałam że każdej z nich ciśnie się na usta

''ja tego nie zrobię'', ''ja będę inna''

ale wszystkie milczały 

mimo tych swoich 11 czy 12 lat uświadamiając sobie,

że przecież jeszcze nie dawno x też mówiła,

że nigdy nie odejdzie

bo przecież miał być już zawsze płomień ogniska, szum lasu

i krąg przyjaciół

miały już zawsze być ideały na piedestale i służba

służba Bogu i Polce

służba bliźniemu

ale wygrało lenistwo,

wygrał strach przed byciem słabą

Nikt nie jest w stanie obiecać, że nigdy się nie podda

więc lepiej nie mówić nic, nie obiecywać

Tylko po prostu być i działać

Szkoda, że w dzisiejszych czasach młodzi ludzie na dźwięk słowa

''charytatywny'' uciekają z wrzaskiem.

Szkoda, że zbyt skupieni na sobie, na własnym czubku nosa

wolą siedzieć w domu i zabijać czas głupią grą komputerową

czy wyjściem do baru 

niż wyjść w świat i pomóc.

Szkoda, że jeśli los potoczy się źle

to oni pierwsi będą krzykiem domagać się pomocy,

uważając za jedyne i właściwe

to, że świat jest dla nich, nie oni dla świata.

Szkoda, że niektórzy zapomnieli, że nie żyje się tylko dla siebie.