syndrom lady M.

I tylko siłą woli powstrzymuje się by nie szorować rąk i ust splamionych nadzieją. Wciąż czuje smak pocałunków mimo, że wydarzenia zatarły ich ślad i sens. Za twarda jestem. Nie dla mnie szaleństwo lady Makbet i widziadła. Nie dla mnie szorowanie rąk do krwi. Nie przywróci to spokoju ducha. Nikt mnie nie ocali, nikt ocalić nie może. Bo najpierw musiałabym ocalić się sama. A po co.
Mimo stoicyzmu, mimo ''sukowatości'' charakteru - nie ma dla mnie życia.
Imperatywy, morale. Nie potrafię się ich pozbyć. Nie potrafię traktować życia jak sportu, jak zabawy, jak gry.

''Nie ma już nic za ścianą powiek."

"Everything i can’t be,
Is everything you should be.
And that’s why i need you here..."

"I had a dream the other night,
About how we only get one life,
It woke me up right after two,
I stayed awake and stared at you ,
So I wouldn’t lose my mind

And I had the week that came from hell,
And yes I know that you could tell,
But you’re like the net under the ledge,
When I go flying of the edge,
You go flying of as well

And if you only die once
I wanna die with

/You've got something I need,
In this world full of people there’s one killing me
And if we only die once I wanna die with you/

Last night I think I drank too much,
Yeah, call it a temporary crutch,
With broken words I tried to say,
Honey don’t you be afraid,
Cause we got nothing we got us"