Z jednej strony jest żal, że pozornie zależało, były wzniosłe słowa, łzy, wiadomości, a potem i tak brak jakiejkolwiek walki, a z drugiej strony to dobrze. Im dalej tym bardziej zapominam, tym bardziej to odrealnione. Pamiętam sytuacje ale nie pamiętam uczuć i emocji, które mi wówczas towarzyszyły.
Nigdy nie potrafiłam uwierzyć, że mnie kocha, że ją pociągam, że chce ze mną być, więc teraz łatwiej mi udawać, że to się tylko śniło.

"Widać można żyć bez powietrza"

Lepiej mieć w życiu ciężko i pod górkę, bo w momencie gdy człowiek się przewróci to po prostu po pewnym czasie otrzepuje kolana i idzie dalej. Przyjmuje się porażki z pokorą. Widać tak być miało. Widać to było po coś. Może i mniej wówczas ulega się porywom emocji i szczęścia, bo ma się tą świadomość, że wszystko jest ulotne i kruche ale za to łatwiej mierzyć się z rzeczywistością. Bo nie oszukujmy się; rzeczywistość jest brutalna, a ludzie jeszcze gorsi. Nie ma już obietnic w które można wierzyć. Nie ma nic czego można by się trzymać. Nawet miłość jest niczym jedzenie w fast foodzie - niby dostaje się ją szybko i bez większych problemów, niby fajna i apetyczna po czym i tak zostaje się głodnym, nienasyconym i z pustką w portfelu czy w sercu.