''To co słuszne i to, co łatwe to dwie różne rzeczy.''

I znów stara, dobra maksyma ''prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie'' leniwie wypływa na wierzch.
Podobno nic dwa razy się nie zdarza.... Cóż. Chyba przeznaczenie, los czy jak to nazwać ma naprawdę pokrętne poczucie humoru jeśli chodzi o mnie.
Mam tak silne uczucie deja vu jak jeszcze nigdy wcześniej.
Koło się zamyka.
Wąż zjada swój własny ogon.
Wszystkie kłamstwa, półprawdy i niedopowiedzenia właśnie mnie dogoniły i oczekują zapłaty.
Wszystko ma swoją cenę.

Przymykanie oczu i zatykanie uszu. ''Nie chce'', ''Nie będę''.
Po co ?
Żeby na siłę mieć ''przyjaciół''?


jeśli jeszcze raz ktokolwiek powie mi ''zawsze możesz na mnie liczyć'' ''zawsze przy tobie będę''
czy cokolwiek w tym stylu to przywalę mu w twarz.