Pokonać strach

A więc.
Od piątku do dzisiaj byłam na Manewrach Techniczno- Obronnych w Bieruniu.
Świetna impreza, niezapomniana przygoda i wspaniali ludzie :)
No i Leśni zajęli I i III miejsce :)

Cóż ludzie obsługujący jeden z punktów na grze terenowej pewnie szybko nie zapomną mojej absolutnej paniki (jako, że mam paranoiczny wręcz lęk wysokości i mam czasem problemy z wyjściem na balkon) na wieść o tym, że mam przeleźć przez barierkę wiaduktu i dać się im opuścić na dół na linie. Generalnie zapewne bym się spuścić nie dała gdyby nie szantaż ze strony Weroniki. No ale jestem z siebie dumna, że przelazłam przez tą barierkę i nie wrzeszczałam ani nie piszczałam gdy zjeżdżałam w dół.

A no i w końcu mogłam być złą, wredną babą, która może sobie po rozkazywać, jako, że byłam patrolową.
Choć w sumie swojej ''władzy'' użyłam dopiero wtedy gdy faceci zaparli się by iść w inną stronę niż w tą, w którą chciałam iść ja. Przy czym punktowy (w dodatku ten od wiaduktu) cały czas mi dokuczał (''mam dwa latka dwa i pół'' oraz ''no i tupnij sobie nóżką''), ''Moje dzieci'' mnie nie słuchały więc skończyło się na tym, że szli później cały czas w szyku i w idealnym milczeniu.


Co ten weekend mi dał...
Poćwiczyłam cierpliwość, jako, że mój brat po 15 minutach zaczął narzekać, że go nóżki bolą i jest głodny i narzekał tak od godziny 10 do godziny 17.
Pokonałam mój paniczny lęk przed wysokością.
Powoli pokonuje mój paniczny lęk przed pająkami.
Pobawiłam się w strażaka ;)
Pobawiłam się w ASG ;)
I w końcu naładowałam baterie :)
W czasie tego wyjazdu odnalazłam spokój, którego tak ostatnio potrzebowałam.
Plus wychodzi na to, że z moich licznych problemów zostały do rozwiązania tylko dwa.
Kij z tym, że są one najtrudniejsze ale przynajmniej wiem, że nie jestem sama i że mogę
liczyć na wsparcie od naprawdę wielu ludzi :)

A teraz wrzucam Endgame na telefon, jako, że wcześniej gdy przesłuchiwałam tą płytę,
byłam w takim stanie ducha, że nic do mnie nie docierało,
wyłączam komputer
wsadzam w słuchawki w uszy i idę biegać :)


Czuwaj!