sztuka wygrywania

Każdy z nas ma część osobowości, której nie pokazuje nikomu za wyjątkiem sytuacji kryzysowych.
Wychodzi na to, że ciągnie mnie do ludzi, u których ta część jest częścią psychopatyczną.
Brawo ja.
Może też mam w sobie coś z psychopatki?

Chaos. Krzyk. Krew.
Próby ocalenia.
Ciebie?
Mnie?
Dlaczego ciągnie mnie do zgrywania bohaterki, którą nie jestem i nigdy nie będę?

Nauczyłam się wygrywać pozorną obojętnością.
Nauczyłam się kłamać prosto w oczy, wykorzystywać, czerpać korzyści
i przyjemność z tego co nie powinnam.
Nauczyłam się sztuki wygrywania.
Jeszcze nigdy nie czułam wobec siebie takiego obrzydzenia.

Znów chce więcej.
Zabija mnie to.
Powoli
Po kawaleczku
Wydziera mi kawałki mnie
Chce iść na te studia żeby ratować
Ludzi?
Czy siebie?
Tak bardzo chce wierzyć że to wszystko ma sens.
Ma?
Po co istniejemy skoro przemijamy
Niepowrotnie
Nieistotnie?
Planeta będzie kręcić się dalej
Niewzruszona
Naszymi marzeniami
Nadziejami
Rozpaczami

Brakuje mi powietrza...

,,Powinienem się cieszyć, ale jest mi smutno i niepewnie - powiem Ci szczerze, że miłość to wspaniałe uczucie, ale przy tym wszystkim to człowieka jednak wykańcza.
Nie wiem czemu, ale ja zawsze daję z siebie zbyt wiele."

Tomek Beksiński w liście do Ewy Kikty